این ویژگیها در چهار گروه دستهبندی میشوند:
اقتصادی
فیزیکی
عملیاتی
اجتماعی.
ویژگیهای فیزیکی
ویژگیهای فیزیکی مناطق نوآوری را میتوان بر اساس اندازه، مکان، مقیاس، صلاحیت مکانی و سطح برنامهریزی فیزیکی طبقهبندی کرد.
برخی از صاحبنظران از این ویژگیها برای شناسایی شش نوع از مناطق نوآوری دارای فناوری پیشرفته استفاده کردهاند:
(الف) کریدورها (راهروها)
(ب) دستهها
ج) هستهها
(د) پردیس جامع
ه) بخشهای فرعی فناوری
(و) سایتهای فنآوری پراکنده .
"وسعت این مناطق در مقیاس چند هکتار تا ۱۰،۰۰۰ هکتار است. آنها بیشتر در مناطق شهری یا حومهای واقع شدهاند، اما در مناطق برون مرزی نیز وجود دارند و سطح برنامهریزی فیزیکی در آنها متفاوت است. علاوه بر این، ارتباط با موقعیت، "نزدیکی و اتصالات" آن به عنوان یک ویژگی مکانیابی مهم در نظر گرفته میشود.
ویژگی های اقتصادی
شهرها از مناطق نوآوری به عنوان وسیلهای برای قدرت بخشیدن به مناطق شهری و تقویت دانش و فعالیتهای اقتصادی خود استفاده میکنند. از شاخصهایی مانند نوآوری و سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه، اندازه نیروی کار ماهر، بهرهوری و حق ثبت اختراع استفاده میگردد تا شبکههای محلی نوآوری تولیدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در تشکیل مناطق نوآوری استفاده شوند. این شاخصها به عنوان ویژگیهای اقتصادی مناطق نوآوری در نظر گرفته میشوند.
ویژگیهای عملیاتی
ویژگیهای کلیدی عملیاتی نواحی نوآوری شامل مدل مدیریت دارایی و فعالیتها، بودجه عملیاتی و خدمات پشتیبانی تجاری است. انواع مختلفی از مدلهای مدیریتی در بهرهبرداری و مدیریت مناطق نوآوری استفاده میشود. مدل مدیریت دارایی و فعالیتهای یک منطقه به طور کلی در مرحله برنامهریزی تعیین میشود. این مدیریت به صورت یک شرکت ارگانی در سطح منطقه انجام میشود.
بسیاری از مناطق نوآوری دسترسی کارآفرینان اجارهنشین را به کمکهای مالی برای سرمایهگذاری مشارکتی تسهیل میکنند؛ همچنین خدمات پشتیبانی تجاری نیز به شرکتها ارائه میدهند.
ویژگیهای اجتماعی
ویژگیهای اجتماعی مناطق نوآوری شامل ترکیب جمعیتی و سرمایه اجتماعی نیروی کار است.
ساختار جمعیتی مناطق نوآوری متشکل از بازیگران و شرکتهای نوآوری است که این شرکتها توسط گروه بازیگران زیر تعریف میگردند:
(الف) دانشگاه
(ب) شرکتهای محلی
(ج) شرکتهای فناوری چند ملیتی
(د) سرمایهگذاران فناوری
(ه) شرکتهای سرمایهگذاری دارایی
(و) شرکتهای خدماتی
سرمایه اجتماعی یا شبکه دانش موجود در مناطق نوآوری به عنوان قلب فرایند نوآوری شناخته میشود. سرمایه اجتماعی، دارایی کلیدی نواحی نوآوری است که برای داشتن ارتباط با یک شبکه یا یک جامعه، مزایایی را به وجود میآورد. در نهایت، باعث ایجاد اعتماد متقابل میان بازیگران به دلیل شبکهسازی طولانی مدت آنها میشود که همان تولید نامشهود تبادل دانش است.